7 + 14 november 2014
's Avonds zijn Bas en ik bij Dekkers kapsalon naar de binnengekomen pruiken gaan kijken.
Dick had van het model wat ik graag wil hebben, meerdere haarkleuren opgevraagd, die dichter bij mijn eigen haarkleur komen.
Dick had me namelijk geadviseerd dat het het beste is om je eigen haarkleur een tint lichter te nemen als pruik, omdat je huidskleur tijdens de chemo erg verbleekt. En je dan beter een lichtere haarkleur kunt nemen zodat het minder erg afsteekt. En bovendien, jezelf nog het meest vertrouwde gevoel geeft dat je je eigen kapsel en haarkleur nog hebt!
Tijdens de chemo onderga je al zo enorm veel veranderingen en mentale klappen....
dat dit j nog een enigszins vertrouwd en veilig gevoel kan geven.
Toevallig had ik juist een grijs/ wit achtige kleur pruik gepast die me werkelijk waar erg mooi stond! Je zou zeggen, dan lijk je op een bejaarde, maar geloof me, dat was echt niet zo!
Het zag er eerder heel erg hip uit. Komt ook voor een deel door het kapsel natuurlijk.
Mijn moeder en Dick zeiden ook beiden dat hij me erg mooi stond.
Ik wilde toch ook wel wat andere kleuren zien en passen voor ik een keuze zou maken.
Dus had hij tinten opgevraagd die meer bij mijn eigen haarkleur kwamen.
Die zouden vandaag binnen zijn, en om 19.00 u. hadden we een afspraak om ze te komen zien en passen. Mam ging dit keer niet mee, maar Bas wel.
Hij kreeg ook uitleg over hoe ik de pruik moet wassen en verzorgen. Het is namelijk synthetisch haar, en dat moet op een bijzondere wijze behandeld worden.
IK krijg over 2 weken, als mijn haar eraf gaat... ook een piepschuim hoofd mee, die ik op mijn nachtkastje kan zetten, om voor het slapen gaan mijn pruik op te hangen...
Het idee alleen al dat ik die pruik, die me juist en veilig en vertrouwd gevoel geeft, af moet doen, vind ik werkelijk vreselijk..!!!
Ik wil mezelf niet kaal zien. Die confrontatie lijkt me zo enorm heftig en ingrijpend....
het liefst houd ik hem s nachts ook op, maar net doen alsof het gewoon een permanent kapsel is. Net als altijd... nou daar ontkom ik niet aan....
Ik moet dan een doek om mijn hoofd doen, zodat ik het niet koud krijg en zo kan slapen..
In de wetenschap dat ik s ochtends, kaal wakker word.... en mijn haar op moet gaan zetten...
VERSCHRIKKELIJK lijkt me dat.
Je kan misschien wel denken, ach dat went... Nou ik geloof er werkelijk niks van!!
En het douchen, ook zoiets, het liefst houd ik de pruik op.
Maar nee, zegt Dick: Waarom zou je?
“Eh... nou, wat denk je?, zei ik tegen hem.
“Misschien omdat ik de confrontatie niet aan wil gaan dat ik geen haar meer heb...?”
Kweenie..
Bijdehand en direct blijk ik toch wel echt te zijn. Merk ik tijdens dit proces :)
Maarja, samenvattend ontkom ik niet aan mijn haarverlies...., en dat vind ik al erg genoeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten